داستان خونه پدر بزرگ

خونه پدر بزرگ

قسمت اول :   آشنایی با اعضا


ساعت ها پشت در سازمان منتظر بودن. کم مونده بود قلبشون از سینشون جداشه باهربار بیشتر شدن استرسشون تپش قلبشون هم بیشتر می شدو فکرو خیال های منفی به سرشون می زد نتیجه ی این همه سال درس و تمرین امروز معلوم می شد. بالاخره در باز شد افرادی که قبول شدن رو نام بردن همه بودن ولی اسمی از مهسان نبود. مهسان کمی به دوروبر نگاه کرد دید خیلی از چهره ها اندوهگین و ناامید هستن اونم خیلی ناراحت شده بود,ناامید و خسته ولی دختر قوی ای بود از چشاش داد می زد ناراحته ولی سعی می کرد خودش رو آروم جلوه بده. برادراش نزدیک اومدن و به مهسان دلداری دادن. مهراد(برادر ناتنی مهسان که 3سال از مهسان کوچکتره) رو به مهسان کردو گفت :مهم نیست دوباره تلاش کن من مطمئنم ایندفعه قبول می شی.                                     ( ولی مهسان نا امید تر از اونی بود که دوباره امتحان بده) سرش رو انداخت پایین و آه بلندی کشید وگفت:از بچگی به امید اینکه وقتی بزرگ شدم باستان شناس می شم درس خوندم حالا که زمانش رسید هربار که موقع امتحان می شه یه اتفاقی می افته که نمی تونم خودم رو برای امتحان آماده کنم2 بار امتحان دادم و هردوبار نشد.خب من که تاریخ رو از حفظم پس چرا قبول نمی شم؟ من دیگه نمی خوام امتحان بدم میرم دنبال یه شغل دیگه.                                                                                           امیر(برادر بزرگ مهسان ):تو که از بچگی به فکر باستان شناسی بودی به شغل دیگه ای فکر نمیکردی. حالا می خوای چی کار کنی؟ هر کاری که بخوای بکنی باید زودتر انتخاب کنی چون تو 19 سالته و باید دوباره کنکور بدی و قبول شی, درس بخونی و بعد از چند سال تازه شاید بتونی شغلی پیدا کنی البته شاید,که اینجوری حدود 5 سالی میگذره.                                                   (راستش خوده مهسان هم مونده بود چی کار کنه. همین رو ادامه بده دوباره همین آشه و همین کاسه اگه نده کدوم شغل رو انتخاب کنه. توهمین حال بود که دختر خالش با عجله به طرفشون اومدوبه مهراد و مهسان نگاه کردو گفت : تو مسابقات شمشیر زنی , تیراندازی و نینجوتسو قبول شدیم الان هم باید بریم و مدال هامون رو بگیریم, بریم دیگه.(بعد نگاهی به جمع کرد بعد ازدیدن قیافه ی ناراحت اونا گفت): بازم قبول نشدی؟ خب اشکالی نداره تو استعداد زیادی داری می تونی یه چیز دیگه رو انتخاب کنی.               مهسان: بهتره بریم و مدال هاروبگیریم,حالا بگو ببینم کی اول شد؟                                                                                (ملینا نفس عمیقی کشید,صورتش رو کج و ماوج کرد و گفت):متاسفانه تو اول شدی و مهراد دوم شد و من سوم شدم.                         (مهسان و مهراد خیلی خوشحال شدن ,امیر به هر 3 تاشون تبریک گفت و هر 3تا رفتن تا مدال هاشون رو بگیرن. توی این مدت مهسان حال بهتری داشت چون بین این همه رقیب نفر اول و منتخب شده بود ولی این باعث نشد که باخت قبلیشو فراموش کنه بعد از گرفتن جوایز به برادراش گفت:شما برین,من میرم یه هوایی بخورم.                                                                                   (قرار شد ساعت 5 پیش خانوادش باشه تا از تهران به مازندران(شهر خودشون)برگردن. کمی در پارک قدم زد,کمی هم به ی منظره خیره شد ساعت سریع می گذشت. اول سری به سازمان زد, یکی از دوستاش که تو اون سازمان کار می کرد اومد نزدیک مهسان و گفت )اینجا چی کار می کنی؟                                        مهسان:اومدم بپرسم چرا قبول نشدم؟                                                  _ تو فکر می کنی کسی جوابتو میده؟                                                                                                                  _خب همه ی سوال هارو درست نوشتم ولی یه 2 یا 3 تاش رو هم اشتباه نوشتم.                                                                 _ تو توی امتحان قبول شدی ولی چون پول کافی نداشتی که باهاشون بری مصر برای اکتشاف نمی تونی قبول شی.                                                                                                                                                   (مهسان که اینو شنید خیلی ناراحت شد و سریعا از اونجا خارج شد. تو راه برگشت جلوی در وزارت خونه ایران نشست تا استراحت کنه ولی یه نفر اومد و گفت)امروز سفیر انگلیس مهمونشونه اینجا نباش امیدوارم از حرفم ناراحت نشده باشی چون برای کشور میگم. (مهسان به راهش ادامه داد. ناگهان کسی رو دید که داره از دست چند نفر فرار می کنه و چند نفر هم نمیزارن به اون آسیبی برسه مثل بادیگارد چند تا ماشین سیاه و دراز هم اونجاست. مهسان یه نگاهی به ساعتش کرد ساعت پنج و ربع بود بدونه اینکه بفهمه چی شده سریع به سر صحنه رفت واون فرد رو نجات داد, کارش عالی بود سرش رو که بلند کرد یهو سرجاش میخکوب شد حتی پلک هم نمی زد کسی که اون نجاتش داده بود سفیر انگلیس بود. نمی دونست چی بگه یا اینکه چی کار کنه سرش رو به سمت بادیگارداش برد همه ی اونا زخمی شده بودن و فقط چند نفری دور سفیر بودن سفیر رو کرد به مهسان و گفت:تو جون منو نجات دادی ازت ممنونم.                                                                                                                                          مهسان همچنان مات و مبهوت مونده بود از طرفی انگلیسی رو خوب بلد نبود سریعاگفت:I can,t speak English (من نمی تونم انگلیسی صحبت کنم) سفر هم از مترجمش خواست تا حرفاشونو ترجمه کنه سپس گفت:کجا میری؟                                             _میرم پیش خانوادم تا به شهرمون برگردیم                              _ شهرت کجاست؟                 _ تو مازندران زندگی می کنم _ به خانوادت بگو خودشون برن من می خوام تا اونجا یکم باهات صحبت کنم.                                                                                                                                                   _ آخه آخه.....         __ دیگه آخه نداریم روی حرف من نباید حرف بزنی . خب بگو ببینم شغلت چیه و چرا به این شهر اومدی؟  _ برای امتحان و مسابقم اومدم                _ خب نتیجش چی شد؟                       _ مسابقم عالی بود ولی امتحان ....                 _حالا مسابقه ی رزمی بود؟                   _ شما از کجا فهمیدین؟                       _چون خیلی خوب مبارزه کردی حتی بادیگارد های من هم مونده بودن و تو خیلی راحت کارت رو انجام دادی . بگو ببینم رشتت چیه؟                                                  _ 3 تا رشته کار می کنم شمشیرزنی , تیر اندازی و نینجوتسو                    _ عالیه ازت خوشم اومد شغلی هم داری؟               _نه.دوست داشتم,دوست داشتم باستان شناس شم و برم مصر ولی چون پول کافی نداشتم نتونستم باستانشناس شم.                         _ دوست داری تو خارج زندگی کنی؟                       _ چطور مگه؟                                 _ هیچی امسال تو مسابقات کیا رتبه اول تا سوم رو گرفتن؟                                 _منو برادرمو دختر خالم                        _ پس خانوادگی تو این کارین. اونا چی, شغلی دارن یا دنبال شغل میگردن؟ _من منظورتون رو از این سوالانمی فهمم. میشه توضیح بدین چی شده؟                       _من تو کشورم یه گروهی رو جمع کردم تا امنیت کشور رو حفظ کنن درآمدعالی ای هم داره و برای شما هم خیلی خوبه برای شروع کار هم هرچی بخواین بهتون میدیم,خونه, ماشین یا هرچیز دیگه ای در ضمن طابعیت انگلیس رو هم میگیرین هر وقت هم که بخوایین اگه ماموریت نداشتین میتونین بیاین به خانوادتون سر بزنین, ولی فقط برای یه هفته.                                                                             _ به نظر میاد شغل خوبی باشه ولی در عوض این همه چیز چی می خواین؟ یعنی خوده شغله چیه؟                                                 _ تقریبا مثل یگان ویژه ست ولی یکم خطرناک تره                                 _ نه ممنون درسته که این همه چیز به من میدین ولی حاظر نیستم برای پول و خونه و اینجور چیزا جونمو به خطر بندازم ممنون.                              _ خب برادر و دختر خالتم میان اونوقت تنها نیستی شغل خوبیه ممکنه تا چند ماه اصلا ماموریت نداشته باشی در این صورت مفت مفت حقوق می گیری دیگه چی از این بهتر؟ اصلا کمکت می کنم همون شغلی رو که می خوای بگیری ولی تو کشور مندرس بخونی نظرت چیه خوب نیست؟                            _نمی دونم.باید فکر کنم                               _ پس با برادرو دختر خالت صحبت کن و باهم تصمیم بگیرین ولی شغل خوبیه از دستش ندین.                    _ ممنون من دیگه پیاده میشم.  بهتون خبر میدم. شاره ی خونه ی ماست     _ باشه خداحافظ منتظرتم. (مهسان از ماشین پیاده شد یکم پیاده رفت ولی تا خونش راه زیادی بود تاکسی گرفت وتازمان رسیدن به خونش به این فکر بود که چرا بین اینهمه آدم ما رو انتخاب کرد شاید داره مارو امتحان میکنه شایدم خدا خواست که به هم بر بخوریم و توی این شرایطی که ما داریم اون توانایی من رو ببینه و بخواد منو توی گروهش عضو کنه و من زندگی خوبی داشته باشم خب ازقدیم گفتن از تو حرکت از خدا برکت. منم کار رزمی بلدم و اونم به همچین کسی نیاز داره .نکنه توی فکر اون چیزای بدی باشه؟ نمی دونم باید با خانوادم صحبت کنم آره اینطوری بهتره. توی همین فکرا بود کهیهو متوجه شد کسی صداش می کنه .) خانم خانم _بله؟_ رسیدیم مگه اینجا نبود؟_ درسته, باید چقدر بدم؟(وقتی به خونش رسید خونوادش جلوی در منتظرش بودن. اولش خونوادش خیلی عصبانی بودن که چرا تنها اومد یا با کی اومد؟ ولی بعد از اینکه داستان رو براشون تعریف کرد دیگه کسی چیزی نگفت همه تو فکر بودن.خونه ساکت بود هر لحظه صدای تیک تاک ساعت سکوت خونه رو می شکست. توهمین حال مهراد گفت: من قبول می کنم شغل خوبیه من که مشکلی ندارم.                             مهسان:من هم مشکلی ندارم ولی همینطوری که نمی شه. تو خیابون منو دید وانقدر به من اعتماد کرد, غیر ممکنه. حتما چیرزی هست که ما از اون بی خبریم.                             مادرمهسان: آره درسته نباید همچین کار اشتباهی بکنیم شما سه نفرین و اگه بریم اونور آب و یه بلایی سرتون بیارن شما کی رو دارین کمکتون کنه؟ نه من نمی زارم برین.                     امیر: حالا یه بار که شانس بهمون رو کرد دارین بهش پشت پا میزنین. خودتون بهتر از هر کسی می دونین که ما تو چه وضعیتی هستیم اگه تا 1 ماه دیگه پولای طلبکارا رو ندیم بابا رو می فرستن زندان من هم که چقد حقوق می گیرم که بخوام هم خرج 5 نفر رو بدم و هم تا ی ماه دیگه 5 میلیارد جمع کنم و بابا هم که نمی تونه کار پیدا کنه.                            مهسان: امیر بدم نمیگه بهترین موقعیته هم به خواسته هامون میرسیم هم بابا رو نجات میدیم فقط باید ببینیم ملینا هم میاد یا نه                                                          _ به خدا اگه بدهکاری باباتون نبود نمی زاشتم برین ولی الان دیگه چاره ای ندارم.(بعد از خبردار کردن ملینا وقبول کردنش فقط مادر و پدر مهسان راضی به رفتن اونا نبودن. همون روز بچه ها از امیر, یگانه ,کامران, پدرو مادراشون خدا حافظی کردن و فردای اون روز به طرف تهران حرکت کردن.به محض رسیدن افراد سفیر انگلیس به پیشوازشون رفتن اونها بردن پیش سفیر انگلیس مهراد اول سلام کرد و بعد گفت): شما گفتین هر چیزی رو که بخوایم برامون محیا می کنین درسته؟                                             _ آره گفتم حالا شما چی می خواین؟                                                                    مهراد: یعنی من میتونم چیزی رو که می خوام داشته باشم                    _ آره هر چی باشه                          مهراد: خب من خیلی دوست دارم خواننده شم ما بچه ها از بچگی باهم گیتار کار می کردیم و حتی کلاس موسیقی هم می رفتیم ولی بعد از فوت پدر بزرگم چند سالی می شه که دیگه کلاس نمیریم پس می شه یه ترتیبی بدین که از خواننده های اونجا خوانندگی رو یاد بگیرم؟                _ باشه مشکلی نیست. بقیه ی شما چی می خوایین؟.                     مهسان:من می خوام رشته ی مورد علاقه ی خودم رو تو اونجا ادامه بدم و همراه مهراد به اون کلاس برم که فقط ساز زدن رو یاد بگیرم.                  ملینا:من دوست دارم یه پورشه و یه خونه تو اونجا داشته باشم و می تونم من هم با مهراد نواختن رو یاد بگیرم؟ _باشه من که مشکلی ندارم و باید این رو هم بدونین که چون شما همیشه ماموریت ندارین پس اضافه حقوقی در کار نیست. مهراد:حالا حقوقمون چقدر هست؟                     _ هر کدومتون ماهی200000 دلار درامد دارین. (با شنیدن این جمله چشماشون یه برق خاصی زد.هر کدوم حال عجیبی داشتن )                                                              _ بیاین اینم شماره پروازتون زود تر سوار شین. (اصلا باورشون نمیشد قراره یه مدت تو انگلیس زندگی کنن(مسافرین محترم پرواز شماره 247 هر چه سریعتر سوار شوند)به بلیط هاشون نگاه کردن و سریع سوار هواپیما شدن. مهرادو ملینا صندلی هاشون پیش هم بود ولی مهسان با ی خانم مهربون وخون گرم پیش هم نشسته بودن هواپیما که بلند می شد مهسان تپش قلبش شدید شد و خیلی استرس داشت)خانمی که کنار مهسان نشته بود نگاهی به مهسان کرد و گفت:اولین باریه که سوار هواپیما میشی؟_ آره اولین بارمه._دختر خوبی به نظر میای اسم من سولمازه اسمت چیه؟                   _ اسمم مهسانه.مهسان عمرانی.                                          _ واقعا برازندته ,اصولا آدم چاپلوسی نیستم ولی واقعا چهره ی زیبایی داری چشمای آبی موهای طلایی و لخت صورتت سفیده و گونه هات سرخه ببینم توبه کی رفتی انقدر خوشگل شدی؟یعنی تو اعضای خانوادت کسی هست مثل تو باشه؟بهت حسودیم شده._ ممنون نظر لطفتونه .راستش توی خانوادمون دختر خالم یگانه که دختر عموم هم هست مثل منه البته اون دختر خالم ملینا هم  مو و صورتش مثل ماست.                        _چقدر خوب به مادرتون رفتین؟                                                            _ موهامون به پدرامون رفت و سفیدیمون به مادرامون ولی این رنگ چشمو توی خانواده نداریم                                          _ عالیه. کجا می خوای بری؟              _ میرم انگلیس.            _برای تفریح؟                        _نه برای تحصیل. شما چی؟ _ من میرم ترکیه چند سالی هست که اونجا زندگی می کنم و برای تفریح و دیدن اقوام به ایران اومدم.چند وقت انگلیس میمونی؟              _ تا هر وقت شد.          _موفق باشی               _مرسی همچنین. (هواپیما تو ترکیه نشست و اونا بعد ار یکم استراحت آماده شدن تا به انگلیس برن بعد از ساعت ها پرواز بالاخره رسیدن با شور و شوق زیاد ازهواپیما خارج شدن و به خانوادشون اطلاع دادن که رسیدن تا دیگه نگرانشون نباشن و بعد ازاون به طرف محلی که سفیر انگلیس گفته بود رفتنبعد از رسیدن پشت در مهسان با دست لرزان در رو کوبید بعد از چند ثانیه یه نفر اومدو در و باز کرد و اونهارو به اتاقی راهنمایی کرد .مکان زیبا و بزرگی بود ولی باز هم به عمارت قدیمی پدر بزرگشون نمیرسید.همینطور که اطراف رو نگاه می کردن متوجه شدن یه نفر اومد تو هر سه تا شون بلند شدن و سلام کردن.خیلی براشون عجیب بود این کیه چرا ماسک زده؟)_بفرمایین بشینین.سفر خوبی داشتین؟. مهسان: بله خوب بود. ببخشید می تونم بپرسم شما کی هستین؟            _خب اگه بدونی من کیم به چه دردت می خوره ._باید بدونم با کیا صحبت می کنم بدردم میخوره حالاتو بگو                       _من معاون رئیس جمهورم حالا فهمیدی باکیا صحبت می کنی؟  در ضمن با خواننده ها صحبت کردیم از فردا می تونین کارتونو شرع کنین.الان هم برین با اعضای گروه آشنا شین راشل شما رو میرسونه.(وقتی وارد سازمان امنیتی شدن وقت تمرین بود. مردی که یه گوشه نشسته بود بلند شد و به سمتشون اومد و گفت: شما نیروی جدید هستین؟ (مهراد و ملینا به نگاه میکردن چون نمی دونستن که اون چی می گه که یهو مهسان گفت: بله درسته ما نیروی جدید هستیم که از ایران اومدیم.تو همون زمان یه مرد دیگه که داشت تمرین می کرد به اسم هری اومد پیششون و سلام کرد و گفت: مادر من ایرانی بود برای همین من فارسی بلدم صحبت کنم پس برا شما دو تا تر جمه می کنم.(پیتر شروع کرد به صحبت کردن.)                   _کدومتون مهسانه ؟(مهسان دستش رو برد بالا و گفت):من.من مهسانم.                                                                              _از این به بعد اسم تو M.J هست. باید از همتون امتحان بگیریم پس برین با بقیه تمرین کنین تا آماده شین.                                   ملینا:شما مربی ما هستین؟                 _اوه ببخشید حواسم نبود من مربی و تو ماموریت ها فرمانده ی شمام ولی شما منو پیتر صدا کنین.حالا برین تمرین.(اون سه تا هم با بقیه اعضا تمرین کردن.بعد از دو ساعت تمرین سخت پیتر اومد و گفت سه عضو جدید بیان تا از شون امتحان بگیرم.اونا هم هر کدوم روی جایگاه قرار گرفتن و استعداد هاشون رو به نمایش گذاشتن.پیتر هم باهر کدوم جداگانه مبارزه کرد.بعد مبارزه مهسان همه دهنشون باز مونده بود واقعا عالی مبارزه کرده بود بعد از تشویق کردنش پیتر از مهسان خواست ی گوشه با هم صحبت کنن. پیتر که مات و مبهوت مونده بود گفت)تو باید چهرتو تغییربدی.                                                  _برای چی؟                    _برای ماموریتی که براش آماده میشی.و در ضمن چون تو چهره ی زیبایی داری باید تا زمانی که من می گم حتی تو خواب هم با اون قیافه ی جدیدت بخوابی.ماموریتت اینکه چند نفر می خوان از زنی به اسم مری انتقام بگیرن و بعد از مرگ اون میان و تمام اعضای گروه رو می کشن پس تو نباید بزاری که مارگاری رو بکشن.پس یادت باشه یه نفر دیگه ای میشی.از این گذشته فردا قراره ی مهمون برامون بیاد. تو و اون دو تا باید مبارزه کنین پس آماده باشین فردا مهمترین زمان زندگیتونه.به دوستات هم بگو باید زبان رو خوب یاد بگیرن.(بعد از جاش بلند شد و با صدای بلند طوری که کل اعضای بشنون گفت:من میرم تا به کارام برسم در نبود من هری جای من رو میگیره و همه ی شما باید به حرف های اون گوش کنین.بعد, از سازمان خارج شد.همه تمرین ها رو از سرگرفته بودن.) توی این مدت ملینا هی با خودش می گفت چرا مهسان از من محبوب تره؟مگه من با اون چه فرقی میکنم؟. (اونا هر 2 ساعت تمرین به مدت یه ربع استراحت میکردن.بعداز4 ساعت تمرین زمانی که استراحت میکردن یهو در باز شد همه ی سرها به طرف در چرخید پیتر بود همه بلند شدن و بدون اینکه کسی چیزی بگه همه به طرف رختکن رفتن).مهسان و مهراد و ملینا گیج شده بودن که کجا رفتن؟ چرا رفتن؟ هری به آرومی به طرفشون رفت و خندید و گفت: چرا شما نمیرین؟.                        مهراد: کجا بریم؟                  _ برین دوش بگیرین تا برین هتل یا خونه هاتون تا استراحت کنین و فردا هم جلوی مهمونا آبرو داری کنین.(بعد مهسان و مهراد رفتن هتل و ملینا هم رفت خونش.) اونا وقتی رسیدن خونه یا اتاقشون اونقدر خسته بودن که حتی به خانوادشون هم زنگ نزدن.ومهسان ومهراد صبح فردا بعد از بیدار شدن اولین کاری که کردن اینبود که به خونوادشون تماس گرفتن و تمام اتفاقات دیروز رو براشون گفتن و برنامه ی امروزشون رو هم به اونا گفتن. بعد از اتمام صحبتشون ساعت 8 مهراد و ملینا منتظر مهسان بودن وقتی مهسان اومد اون دو تا خشکشون زده بود.) ملینا خندید و گفت:مهسان جدی خودتی .چرا انقدر زشت شدی؟ _می خواستم قیافه هامون زیاد باهم فرق نکنه که وقتی منو می بینن و تو رو می بینن نگن جن اومده وبنده های خدا سکته نکن. _وای خیلی خندیدم.اصلا با مزه نبود.                     _مگه گفتم بخندی؟کاملا جدی گفتم.                                                مهراد:خیله خب.شماها مگه بچه شدین؟ماشین سازمان اومد بریم دیر میشه (وتی سوار ون سازمان شدن پیتر هری ومری(مارگاری) توی ون بودن) ملینا بعد از سلام کردن رو کرد به مهراد و گفت امروز پیش کدوم خواننده میریم؟                                                   _نمی دونم هنوز به من نگفتن.                 هری:یعنی شما وقت میکنین برین کلاس؟ آخه بعد از تمرین هم خسته این                           ملینا: آدم هر چیزی رو که دوست داشته باشه یاد میگیره حتی اگه خسته باشه.                     _ در کل از ما گفتن بود.                    مهسان: ممنون ما کارامون رو برنامست.             _اگه شما برنامه رو چیده باشین حتما برنامه ی خوبیه. تو همیشه کارت درسته. _این نظر لطفته ولی من اصلا از آدمای چاپلوس خوشم نمیاد.              _باور کن دارم راست میگم تو دنیا یدونه ای.                        مهراد: هرچی من هیچی نمیگم تو هم ول کن دیگه.                          پیتر:خیله خب حالا مگه چی گفت؟ حرف بدی نزد که. راننده: بچه ها رسیدیم.           (بعد همگی تکی تکی و آروم از ون پیاده شدن و تا ساعت 2 تمرین کردن و آماده شدن ساعت 3 هم مهمونا اومدن ساعت 3:15دقیقه همه به صف شدن برای مهراد و مهسان عجیب بود که چرا باید پیش سفیر کره بلدیتمون رو نشون بدیم و اونا دلیلش رو از هری پرسیدن و هری گفت: این گروه برای هر دو کشوره و اونا هم حق دارن بدونن که اعضای گروهشون چند مرده حلاجن البته با ادبانه ترش میشه توانایی هاتون رو ببینن. هر کدوم نوبت به نوبت پشت سرهم روی صحنه رفتن.                  پیتر, جسیکا, هری ,مهراد,استیون,مری,ملینا,دنیل,هلنا,جان,جیمز,تام,سمسام,هلنسا,سمعل و در آخر هم مهسان توانایی هاشو به نمایش گذاشت.هر کس که روی صحنه می رفت سرگروه بادیگاردها مشکل هاشون رو بهشون می گفت. به عنوان آخرین کار مهسان مهراد و ملینا با هم مبارزه کردن تو همین لحظه سفیر کره به زبان مادریش(کره ای)گفت عالی بود مطمئنم از این بهتر نمیشه شما سه تا بخصوص اونی که کلاه سرشه(چون اونا خانوادگی خیلی با ایمان بودن مهسان تو انگلیس کلاه میزاشت تا موهاش معلوم نباشه ولی برای ملینا فرقی نمیکرد)کارتون عالی بود البته بقیه هم کارشون عالی بود.قبل از اینکه مترجمش بخواد ترجمه کنه, مهسان به کره ای گفت:قول میدم از خجالتتون در بیام تمام سعیم رو می کنم که مایه ی افتخار شما و مردم کشورم شم.                                                همه تعجب کرده بودن حتی مهراد. سفیر کره: تو بلدی کره ای صحبت کنی؟                    _ زیاد نه ولی یه چیزایی بلدم                    _تو چجوری کره ای بلدی             _چون دوست داشتم زبون های مختلف رو یاد بگیرم با دختر خالهام(یگانه و ملینا)توی خونه تمرین میکردیم.                _عالیه باز چه زبون هایی رو بلدی؟          _فارسی,عربی,انگلیسی,کره ای ,فرانسوی و البته زبان مصر باستان هم بلدم.                      _آفرین دوست داری چند روزی رو که با من به کره میای مترجمم باشی؟.                                        پیتر:با شما به کره بیاد؟مگه قرار نبود پیشکسوتارو با خودتون به کره ببرین؟ پس چی شد؟.                                                         _من نگفتم نمیبرم ولی اینم میاد به غیر از این پیتر استیون هری جنی مهراد سمسام وهلنساهم میان اونایی رو که اسم بردم سه روز دیگه میریم کره. وقتی سفیر کره داشت میرفت ملینا دویید و جلوشو گرفت و گفت:ببخشید یه سوال دارم          _ زود تر بگو          _مهراد و مهسان هیچی از من بالاتر ندارن پس چرا شما اونارو انتخب کردین ولی منو انتخاب نکردین؟                                            _ حتما یه چیزی توی اونا دیدم ولی اونو درون تو ندیدم. (و سوار ماشینش شد و رفت)ملینا با همون حال وارد سازمان شد روی نیمکتی که تو اون نزدیکه بود نشست.یهو احساس کرد چیزی جلوی نور رو گرفته سرشو که بالا اورد دید مهراد و مهسانن گفت: از دست شما آدم نمیتونه چند دقیقه تنها باشه.آها فهمیدم چون فهمیدین باید برین کره فکر میکنین صاحب اختیار مردم هستین؟من حالم خوبه.(مهراد و مهسان به هم نگاه کردن بعد) مهسان گفت کی تورو آدم حساب کرد که بخواد حالتو بپرسه.اومدیم گیتارمونو برداریم.(ملینا یه نگاهی به کنارش کرد و دید اون راست میگه ولی چون نمی خواست کم بیاره)گفت:اومدین گیتارتونو بردارین باشه شما راست میگین.مهراد:نه بابا مثل اینکه حالت اصلا خوش نیست یه دکتر برو.(اونا چند قدمی برنداشته بودن که) ملینا نفس عمیقی کشید و گفت:صبر کنین منم میام.(حدود ساعت 6 عصر خسته و کوفته به خونه برگشتن تاساعت7 استراحت کردن و تکالیفشونو نوشتن. بعد از 3 روز بالا خره روز موعود رسیده بود. اون 3 تا به سازمان رفتن و ازاونجا همه باهم به طرف فرودگاه حرکت کردن اونجا از همدیگه خداحافظی کردن و سوار هواپیما شدن.صندلی مهسان با هلنسا بودو تو این مدت راجب اعضای گروه باهم صحبت میکردن.هلنسا:به غیر ازاستیون و جنی که برادر و خواهرن واز کره اومدن بقیه از انگلیسن . سمعل و سمسام برادرن و منو هلنا خواهریم که من با سمسام ازدواج کردم و هلنا هم با سمعل وپیترهم با مری ازدواج کرده. یه مدت بود توی انگلیس اتفاقات عجیبی می افتاد رئیس ما(رئیس سمعل,سمسام ,هلناوهلنسا)تصمیم گرفت این گروه رو تشکیل بده. اولین کسی که این گروه رو اداره میکرد زنی به اسم آزاربود که به گروه خیانت کردوبعداز اون کارولین اومد جاش رئیس خوبی بود ولی تو یکی از ماموریت ها جونشو از دست دادو بعد از اون پیتر رئیسمون شد از زمانی که پیتر اومده اتفاقات کمتر شده تا این آخری.مری رو میشناسی زن پیتر چند نفر میخوان اونو بکشن و بعد از اون گروه رو از بین ببرن.                                                                                                       _وسط حرفت اونا اسم منو گذاشتن M.j برای همین. خب چه ربطی به من داره؟      _چون تو قوی هستی.نترس تو میتونی.                    _یه سوال منظورت از رئیس من چی بود؟_منو سمسام وهلنا و سمعل تو یه خانواده به دنیا اومدیم که با اراده ی خودشون برای آقای کالن اُسبُرن کار میکردن و کار کردن برای اون رو دوست داشتن چون آدم خوب و مهربونی بود من وقتی 3 سالم بود آقای اُسبُرن صاحب یه پسر شد وقتی پسرش 10 ساله بود آقای کالن بر اثر یه اتفاق از پیش ما رفت. بعد از اون همه چیز عوض شد, تا اینکه پسر آقای کالن بزرگ شد و با ما همون رفتاری رو داشت که پدرش با ما داره اون قول داده تا امنیت ما همه ی اعضای گروه رو تامین کنه.                    _اسمش چیه؟من دیدمش؟                  _فکر نکنم تو اونو دیده باشی چون اون معاون رئیس جمهوره. اسمشم دیگه نمیتونم بگم.در ضمن اینا رو از من نشنیده بگیر من چیزی بهت نگفتم خب؟                                                               _باشه ولی من احساس میکنم یه جایی ...آها به محض رسیدن به اینجا رفتیم پیش معاون رئیس جمهور البته ماسک زده بود در ضمن اصلاًم مهربون نبود               _مهربون نبود؟ ولش کن یادت باشه از زمانی که میرسیم کره تو ماموریتت شروع میشه         _باشه. فقط کی برمیگردیم یعنی ملینا چند روز باید توی کشور قریب تنها باشه؟_ نمیدونم تاوقتی که ماموریت تموم شه ولی خوش به حال ملینا شاید خیلی ناراحت باشه که با ما نمیاد ولی این گروه در نبود ما به آدمای قوی نیاز داره.                                                   بعد از رسیدن به کره همه به یه هتل رفتن.همه تو هتل بودن که ی نفر ازهمه خواست تو فلان مکان جمع شن یکم که نشسته بودن یه نفر که نقاب زده بود اومد و خواست مهسان رو بین اونا پیدا کنه بعد گفت:پس مهسان تویی؟(برای مهسان خیلی عجب بود. چون اول فکر میکرد که اون معاون رئیس جمهوره اما اون انگلیسی صحبت میکرد ولی این فارسی.اون مرد ادامه داد) پیتر که ازت تعریف میکرد امیدوارم ارزش این تعریفا رو داشته باشی.           _اگر هم نداشته باشم پیدا میکنم,کم کم. کسی یهو پیشرفت نکرد که من بخوام بکنم هر تعریفی هم که از من کرد از بلدیت هام بود من چیز جدیدی یاد نگرفتم ولی بالاخره یاد میگیرمخیالتون راحت. (همینطور که مهسان حرف میزد همه باتعجب بهش نگاه میکردن.بعد اون مرد غریبه پوزخندی زد وگفت):اگه کار رزمیتم مثل اخلاق و حرف زدنت باشه که عالیه ولی فکر نکنم اونقدر کارت خوب باشه.(مهسان همینطور که خنده روی لبش بود گفت):غصه نخور آخر کار بهت میگم که کجای کارم.                                                                                                                                                                   (بعد از حرف مهسان اون مرد بلند شدو رفت. برای همه خیلی عجیب بود.اون کی بود؟فقط اومد با مهسان آشناشه؟)                                                                                                                                     هری گفت بی خیال. مهسان نیم ساعت قبل رئیس هتل زنگ زد باهات کار داشت منم که دارم میرم هتل گوشیمو بردارم بیام بهتره با هم بریم.              مهراد:خیله خب باهم میریم.                        هری :توچرا؟من که دارم میرم.                                    مهسان:مهراد بیاد خیالم راحت تره.                             (بالاخره به هر کلکی که شد مهسان و هری باهم به طرف هتل رفتن.) هنوز چند قدمی از هتل دور نشده بودن که چند نفر با چاقو رختن سرشون هری و مهسان هم باهاشون مبارزه میکردن که یهو هری چاقو گرفت زیر گردن مهسان که دید تنها شده با خودش گفت: باید بهشون نشون که من کیم.بعد شروع به مبارزه کرد تو همین لحظه یه آقایی هم اومد و به مهسان کمک کرد و وقتی هری فرار میکری اون آقا هم دنبالش رفت.مهسان همونجا که ایستاده بود زنگ زد به مهراد و همه چیزو گفت بعد همگی به طرف هتل رفتن.دم در اتاق مهسان ی آقایی ایستاده بود وبه مهسان گفت: متاسفم نتونستم پیداش کنم.در ضمن این شالگردن شماست رو زمین افتاده بود.             _ ممنون که کمکم کردین.                                                           ( فردای اون روز همه تو سازمان کره جمع شده بودن. از قضا مردی که دیشب جون مهسان رو نجات داده بود هم اونجا بود. مهسان و مهراد به طرفش رفتن                _بله باهام کار دارین؟.                مهراد:این برای شماست دم در اتاق خواهرم افتاده بود.                 _پس ساعتمو اونجا جا گزاشتم. مهسان: بندش پاره شده فک کنم برای درگیری دیشب باشه.                                                    _باشه ممنون میتونین برین.                       (بعد از برگشت اونا به طرف اعضا جنی واستیون اونا رو به یه گوشه کشیدن و هلنسا گفت:شما اونو میشناسین؟.                       مهسان: زیاد نه چطور؟.           استیون:اون کاسپینه.                                     _خب داری میگین کامل بگین دیگه.          هلنسا:گفتنی هارو تو هواپیما به مهسان گفتم فقط اینو بگم که اون معاون رئیس جمهوره.          مهسان:ای خدا شما چرا دارین اینجوری میکنین اونم آدمه مثل ما. پیتر:نه اون....(یهو ساکت شد)          مهراد:چرا ساکت شدی؟ (یهو ی نفر از پشت گفت):آره داشتی میگفتی ببینم شما کارو زندگی ندارین دارین پشت مردم حرف میزنین؟(اونا که سرشونو برگردوندن دیدن کاسپینه وهمشون رفتن سر تمرین)بعد از تمرین مهراد و مهسانو استیونو جنی به سمت هتل میرفتن که چند نفر با تفنگ جلوشونو گرفتن.اونا اول جنی و مهراد رو گرفتن و وقتی استیون خواست خوهرشو نجات بده اونو زخمی کردن.(مهسان از ترس نمیدونست چیکار کنه اگه ی اشتباه میکرد خودشو بقیه میمردن اگه خودشو نجات میداد مهرادو استیونو جنی رو میکشتن)اونا شرط گذاشتن که اگه مهسان با اونا بره اونا بقیه رو ول میکنن مهراد قبول نکرد ولی مهسان به اونا گفت اول اونا رو ول کنین تا من باهاتون بیام اونا هم قبول کردن تو این فاصله مهسان رد یابشو فعال کرد و اعضای گروه متوجه شدن که اون به کمک نیاز داره. وقتی رسیدن مهسان رو کرد به هری و بهش گفت:جواب اینهمه مهربونی و محبت اعضای گروه به تو این بود؟                               _من از همون اول برای این گروه کار میکردم که گروه تورو از بین ببرم و چون میدونستم پیتر قراره رئیس بشه دوست صمیمیش شدم. دیگه بسته بکشینش.                                                                                                                               _نه نه صبر کن میخوام قبل از مردن یه چیزی رو بدونم (مهسان میخواست وقت بگذرونه تا اعضای گروه برای کمک برسن)افراد گروه تو خیلی ترسوان اگه نمیخوای من با این عقیده که تو ی آدم بزدل و ترسویی هستی بمیرم پس باید پیشنهادمو قبول کنی.                 _ پیشنهادت چیه؟                   _منو تو باهم مبارزه میکنیم اگه من بردم تو رو میکشم و اگه تو بردی میتونی منو بکشی.اگه این پیشنهاد رو قبول کنی نشون میده آدم نترسی هستی و به خودت اعتماد داری و اگه قبول نکنی نشون میده از یه دختر 19 ساله میترسی.و باید عادلانه مبارزه کنیم فقط منو تو.(هری بعد از یکم فکر کردن پیشنهاد مهسان رو قبول کرد.اونا داشتن با هم مبارزه میکردن که یهو در باز شد مهسان نور امیدی تو دلش روشن شد(چون فکر میکرد اعضای گروه برای کمکش اومدن ولی اشتباه میکرد.همون گروهی بود که می خواست مری رو بکشه)) مهسان تو دلش گفت:گل بود به چمن نیز آراسته شد. بعد با تمام وجودش به سمت در دویید تا شاید بتونه فرار کنه اما موفق نشد.مهسان هر چی تقلا کرد نتونست از دستشون فرار کنه اونا اول گروه هری رو تا می خوردن زدن بعد مهسان رو به بالای ی برج تا اونو از اونجا بندازن پایین مهسان که اینو فهمید خیلی ترسید  بعد با تمام وجود روی پای کسی که اونو نگه داشته بود کوبید و اونم از درد مهسان رو ول کرد مهسان هم از فرصت استفاده کرد و به سمت در خروج دویید رئیس اون گروه هم چند نفر رو فرستاد تا مهسان رو بگیرن. مهسان فقط می دویید قلبش داشت از جاش در می اومد و از استرس پا هاش بی حس شده بود. احساس میکرد در خروج هی دور تر دور تر میشه تا اینکه ضربان قلب و استرسش کار دستش داد و از روی پله ها افتاد. پشتش رو نگاه کرد چیزی نمونده بود بگیرنش ولی اون امیدشو از دست نداد بلند شد که به راهش ادامه بده ولی دیر شده بود.اونا گرفتنشوقتی اونا با خودشون میبردن هری رو دید که خونین و مالین به دیوار تکیه داده بود گفت:یکم مونده بود برسی بتونی فرار کنی. مهسان بلند گفت:من به همین راحتی دست نمیکشم .                                                                              (با هزار ترفند از دستشون فرار کرد این بار رئیس اونا اومد و خواست مهسان رو بگیره .مهسان دوباره دویید هری رو هل داد تا از راهش بره کنار هری هم که دید رئیس اونا دنبال مهسانه اونم فرار کرد ولی هری رو گرفتن یکم بعد مهسان به در خروج رسید خیالش راحت شد ولی وقتی خواست درو بگیره رئیس اونا موفق شد مهسان رو بگیره و با چاقو دستش رو زخمی کرد و اونو به زور به بالای برج برد,مهسان دیگه نای راه رفتن و حتی ایستادن رو هم نداشت وقتی که به بالای برج رسید چون جون تو بدنش نبود افتاد زمین به دوروبرش نگاه کرد,فهمید اونا هری رو هم گرفتن)رو به هری گفت:دیدی همه ی اونایی که مردم رو اذیت می کنن سزای عملشونو می بینن              _ من سزای کارمو می بینم درست.توچی؟ تو که کاری نکردی پس چرا اینجایی؟                        _سر بی گناه تا پای دار میره ولی بالای دار نمیره.               _به همین خیال باش. رئیسم داره با رئیسشون صحبت میکنه تا منو آزادکنن.تو وقتی مردی میخوان بیان کمکت.              _ من هنوز امید دارم که به کمکم میان تو نمیخواد غصه ی منو بخوری.    چند دقیقه بعدیه نفر اومد دست هری و مهسان رو باز کرد و مهسان رو بلند کرد تا بندازدش پایین. وقتی مهسان به لبه برج رسید چشاشو بست و گفت: خدایا کمکم کن. بعد از این کلمه فقط صدای هواپیما رو تو دورو برش میشنید که یهو هلش دادن پایین.......